Drie werken die sterk verschillen qua stijl en sfeer. De Psalmensymfonie van Igor Stravinsky, in een vierhandige pianobewerking van Dmitri Sjostakovitsj, is indrukwekkend en diep religieus. De Liebeslieder Walzer op.52 van Johannes Brahms zijn werelds en klinken lichtvoetig, al wordt er ook in de wereldse liefde flink geleden. En The Ballad of Magna Carta van Kurt Weill vertelt het historisch verhaal over het ontstaan van de rechtspraak in Engeland en sluit qua sfeer aan bij het Brechtiaanse muziektheater.
Hoewel sterk verschillend, hebben de drie stukken ook raakvlakken. Zo gaan ze alle drie over het universeel menselijke thema verlangen. Het verlangen naar respectievelijk verlossing bij Stravinsky, wereldse liefde bij Brahms en rechtvaardigheid bij Weill. De drie stukken kunnen gezien worden als drie verschillende 'lichamen', die staan voor verschillende sferen die op elkaar zullen inwerken. Hoe precies valt vooraf moeilijk te voorspellen.
In de hemelmechanica staat de onvoorspelbaarheid van de banen van drie om elkaar bewegende lichamen bekend als het drielichamenprobleem. De baanbewegingen van twee hemellichamen zijn te berekenen. De beweegpatronen die dan ontstaan, zijn ellipsen, parabolen of hyperbolen. Bij drie of meer bewegende lichamen ontstaan echter onvoorspelbare - vaak prachtige - patronen. De manier waarop alle krachten dan op elkaar inwerken is te complex om te vatten in formules. Eind negentiende eeuw slaagde de Franse wiskundige Henri Poincaré er weliswaar niet in het probleem op te lossen, maar hij was de eerste die een chaotisch deterministisch systeem ontdekte, waarbij schijnbare wanorde toch exact bepaald is en geordend tot stand komt.
Tijdens dit concert zijn niet alleen de Psalmensymfonie, de Liebesliederwalzer en The Ballad of Magna Carta drie lichamen die op een onvoorspelbare manier op elkaar zullen inwerken. Datzelfde geldt voor koor en muzikanten, dirigent en publiek. Het drielichamenprobleem is ook het uitgangspunt voor de regie van Kim van Goor. Het koor zingt in stilgezette tableaus, beweegt in patronen en soms in (geordende) chaos.
Ongetwijfeld gaat dit alles resulteren in een bijzondere ervaring. En wellicht zelfs in hemelse sferen.
Met medewerking van:
Pianobegeleiding: Hans van Beelen en Charlie Bo Meijering
Regie: Kim van Goor
Sponsoring
Dit concert wordt mede mogelijk gemaakt door het VSBfonds, de Gemeente Haarlem, het Prins Bernhard Cultuurfonds en de Vrienden van het Haarlems Klein Koor.
